Een uniek duurzaam 'verticaal bos' zal een van de meest bebouwde steden van Europa verlevendigen. De komende 'Wonderwoods'-torens zullen mensen op een realiteit tartende manier een thuis bieden, evenals 360 bomen en struiken aan de buitenkant, en de biodiversiteit die het zal aantrekken. Dit is een verhaal over het veranderen van de manier waarop we leven.
Image MVSA Architects
Nederland én de wereld staan op het punt een unieke ruimte voor stedelijk leven vol duurzaamheid erbij te krijgen. Omdat ontwikkelaars twee enorme torenflats aan het voltooien zijn midden in een van de meest bebouwde landen ter wereld… met levende bomen en struiken struiken aan de zijkant.
De twee duurzame groene torens van Wonderwoods worden gecreëerd op de drempel van Utrecht Centraal Station. Veel duurzamer dan dat kan het niet worden? Nou, mede-maker Stefano Boeri uit Italië heeft aangegeven dat het van plan is een prototypegebouw te creëren voor een nieuw type architectonische biodiversiteit. En dus zal het architectenbureau samen met mede-ontwerper MVSA Architects het architectenbureau ervoor zorgen dat deze nieuwe manier van bouwen zich niet alleen op de mens zal richten, maar ook op de relatie tussen mensen en andere levende soorten.
Steenachtige omgeving
“Veel stadsontwikkelaars voeren het beleid van een compacte, dichte ontwikkeling. Ze hebben dit gedaan om de druk op de huizenmarkt te helpen absorberen,” vertelde Wonderwoods-landschapsarchitect Timo Cents aan ons. “Het nadeel van deze strategie,” vervolgde hij, “is dat bewoners steeds verder van de natuur af staan.” Dit heeft onder meer tot gevolg gehad dat we de verbinding met de seizoenen lijken te zijn kwijtgeraakt. “We merken niet of het buiten warm of koud is, en als het regent, zitten we binnen,” zei Cents. “Groen is in deze steenachtige omgeving een ver weg begrip,” voegde hij eraan toe.
De Wonderwoods-torens zijn dus bedoeld om stadsbewoners in staat te stellen te leven op een manier die rijk is aan duurzaamheid. Het groen zal een verbeterde lokale luchtkwaliteit in hun anders steenachtige omgeving kunnen ondersteunen. Het zal stadsgeluiden voor de inwoners helpen dempen, en schaduw bieden in de zomer en bescherming tegen de elementen in de winter.
Duurzame hoogbouw
Maar wacht even. Bomen op een gebouw? En dan nog een zeer hoog gebouw? “We hebben de Utrechtse Heuvelrug als voorbeeld genomen en gekozen voor de soorten groen die zijn geëvolueerd voor moeilijke omstandigheden op hogere niveaus. Denk aan lijsterbes, eik, gaspeldoorn of den,” zei Cents. Hij vertelde ons ook dat de wortels op speciale manieren zullen worden geplaatst, en dat abseilende tuinders voor dit project van stedelijke duurzaamheid zullen zorgen.
En dus kan het ontwerp gezien worden als een stap voorwaarts in de manier waarop mensen leven: met elkaar en met andere soorten. Zei Cents: “Ik zie deze groene hoogbouw als een soort hoog, bergachtig gebied. Ik stel me voor dat vogels ernaar kijken en een voedselrijk rotslandschap zien. De natuurlijke boomgrens ligt op 2.000 meter, dus waarom zouden we ons bij het bouwen van zo’n omgeving beperken tot het maaiveld?”
“Ik zie deze groene hoogbouw als een soort hoog, bergachtig gebied. Ik stel me voor dat vogels ernaar kijken en een voedselrijk rotslandschap zien.”
Verticaal Bos: een thuis voor iedereen
Het Vertical Forest is het prototypegebouw voor een nieuw formaat van architectonische biodiversiteit. De nadruk ligt op de relatie tussen mensen en andere levende soorten. Het concept achter het Vertical Forest is: Een thuis voor bomen waar ook mensen en vogels wonen.
Een soortgelijke versie ervan werd voor het eerst gebouwd in Milaan. Het bestaat uit twee torens van 80 en 112 meter hoog. Samen herbergen ze 800 bomen, 15.000 vaste planten en 5.000 heesters: wat overeenkomt met 30.000 vierkante meter bos en struiken.
Met een beschutting van planten reflecteert of vergroot de toren de zonnestralen niet, maar filtert ze. Het creëert ook een welkom intern microklimaat. Tegelijkertijd reguleert het groene gordijn de luchtvochtigheid, produceert het zuurstof en absorbeert het CO2 en microdeeltjes.
Bron: Stefano Boeri Architetti