"Eén gezinshond alstublieft." Voorspelt een hondenras echt gedrag?

Het populaire idee is al lang dat we een hondenras kunnen kiezen met een bepaald karakter of temperament. Bijvoorbeeld een ‘gezinshond.’ Maar een onderzoek daagt nu dergelijke stereotypen uit. Het laat zien dat het karakter van onze hond meer te maken heeft met het soort leven dat we hem geven, dan met zijn ras.

Is het ras van een hond een nauwkeurige manier om zijn persoonlijkheid te voorspellen? Als hondenbezitters zeggen we vrijwel allemaal van wel. Dat we voor onze specifieke behoeften een hond kunnen krijgen met een specifiek temperament. Recent onderzoek laat ons een ander perspectief zien.

In plaats van te vertrouwen op genen, moeten potentiële hondenbezitters mogelijk andere factoren in overweging nemen, stelt het rapport. Zoals het soort omgeving dat ze te bieden hebben. Want na grondig onderzoek onder honden en hondenbezitters is gebleken dat het ras van een hond nauwelijks iets te maken heeft met zijn individueel gedrag. 

“In plaats van te vertrouwen op genen, moeten potentiële hondenbezitters mogelijk andere factoren in overweging nemen. Zoals het soort omgeving dat ze hun hond te bieden hebben.”

Pitbulls en Duitse herders zijn gevaarlijk

De meesten van ons zouden een Pit Bull of Duitse herder uit de weg gaan, of we het dier nu kennen of niet. Toch? Het is de algemene manier van denken. Er bestaan ​​echter ook andere perspectieven, standpunten die ons bewust maken van dit soort denken.

Neem een ​​artikel in The Atlantic genaamd ‘Mensen kunnen een fundamentele mythe over hondenrassen niet opgeven.’ Het wijst erop dat ons perspectief op ras en karakter aanwezig is in bijna elke interactie die we hebben over honden.

Psychologie vandaag is een andere publicatie die de schijnwerpers zet op dit perspectief dat wij als hondenbezitters hebben. De auteur noemt het niets anders dan een oude gewoonte. En dat de stereotypering van ons ras eigenlijk een vooroordeel is tegen het ene soort levend wezen boven het andere. Dat we het kunnen herkennen als een vorm van racisme. Auteurs als deze wijzen ook op het grote aantal artikelen van het type ‘tien beste honden voor gezinnen’, die deze manier van denken in stand houden.

Andere publicaties besteden ook redactionele ruimte aan het feit dat het verband tussen hondenras en karakter geen wetenschappelijke basis heeft. Neem een ​​artikel over The Humane Society. Er staat dat ‘gevaarlijke’ Pit Bulls tot de meest onbegrepen honden ter wereld behoren. Het artikel beweert verder dat een Pit Bull eigenlijk geen ras is. Bovendien veroorzaken omgevingsfactoren agressie, en niet een bepaald ras of type hond. Het herinnert ons er ook aan dat Pit Bulls net zo gemakkelijk te trainen en lief kunnen zijn als elke andere hond. En dat alle honden, inclusief dit soort honden, individuen zijn.

In China worden soortgelijke gedachten openbaar gemaakt door de South China Morning Post (SCMP). Ook daarin staat dat elke puppy een individu is, en dat onze populaire stereotypen niet door de wetenschap worden ondersteund.

“Hoewel hondenras een slechte voorspeller van gedrag is, is de nogal mythische connectie ervan wijdverbreid.”

Zijn we aan het projecteren?

Sommigen zeggen dat onderzoek als dit ook de kracht heeft om ons vragen te laten stellen. Zou het bijvoorbeeld kunnen zijn dat we projecteren? We weten al dat onze honden gevoelig zijn voor de gevoelens van hun menselijke baasjes, en dat ze dit vaak nabootsen. Zou hetzelfde kunnen gebeuren als we van onze honden verwachten dat ze zich op een bepaalde manier gedragen? Dit is iets dat Popular Science schrijft bijvoorbeeld.

Of heeft de manier waarop onze hond blijkt meer te maken met ons en het soort leven dat we hem geven, dan met hen? Dit is iets waar de populaire Mexicaans-Amerikaanse Cesar Millan over nadenkt in zijn tv-programma Better Human Better Dog.

Populair verhaal

Al met al is het advies van de onderzoekers dat een ras niet mag worden gebruikt bij het nemen van beslissingen over de selectie van een hond. Maar hoewel rassen een slechte voorspeller van gedrag zijn, blijft het een populair verhaal waar veel dierenartsen en hondentrainers hun gedragsadviezen op blijven baseren. Het lijkt erop dat onze connectie tussen hondenras en karakter wijdverspreid is. Kan dit ooit veranderen?

“Als we onszelf dit verhaal keer op keer vertellen, zijn we het dan op onze honden aan het projecteren?”